صنعت خودرو کشور در حالی با دو مسئله گرانی بی منطق و کیفیت پایین همراه است که خودروسازان همچنان وعده بهبود کیفیت را داده و برای گرانی نیز با ادعای زیان ده بودن تولیدات خود به توجیه افزایش قیمت‌ها می‌پردازند
به گزارش تیتر یک آنلاین به نقل از اقتصاد خودرو، صنعت خودرو کشور در حالی با دو مسئله گرانی بی منطق و کیفیت پایین همراه است که خودروسازان همچنان وعده بهبود کیفیت را داده و برای گرانی نیز با ادعای زیان ده بودن تولیدات خود به توجیه افزایش قیمت‌ها می‌پردازند.
در میان وعده و وعیدها و توجیهات خودروسازان این سوال مطرح است که بی‌کیفیتی خودروها و البته قطعات به کار رفته در آنها از کجا نشات گرفته است و چگونه است که هر روز از کیفیت خودروها کاسته می‌شود، حال آنکه صنعت خودروسازی در سراسر جهان در مسیر ارتقای کیفیت گام بر می‌دارد.
به هر تقدیر دنیای امروز دنیای ارتباطات و تعامل است و حتی نیازی به خرید یک خودروی خارجی و مهندسی معکوس آن برای یافتن راز کیفیت بالای آنها نیست و با یک جستجوی ساده در اینترنت می‌توان دریافت که چگونه کیفیت خودرو در سایر کشورها با بهبود همه جانبه همراه است و برخلاف خودروهای تولید خودروسازان ایرانی که تولیدات قدیمی آنها بهتر از تولیدات جدیدشان است، تولید هر نسل از خودروها با کیفیت بیشتر و رفع نواقص همراه است.
در پاسخ به این پرسش چند نکته قابل توجه است: اولا بر اساس گزارش‌های سازمان استاندارد و نهادهای نظارتی، خودروسازان سالهاست که متعهد به ساخت زمین تست هستند تا خودروها مورد آزمایش و بازبینی فنی و عملی قرار گیرد و نواقص آنها رفع گردد ،حال آنکه خودروسازان به رغم تعهداتشان از انجام این کار خودداری کرده و هر از چند گاهی برای پاسخگویی به استاندارد و نهادهای نظارتی نمونه‌ای از خودرو را به خارج از کشور ارسال می‌کنند و نمره قبولی تست آن خودرو را به تمام تولیدات خود تعمیم می‌دهند و برچسب استاندارد روی آنها می زنند. جالب آن است که تست خودرو برای یک خودرو صورت می‌گیرد اما هزینه ارسال به خارج بر روی قیمت تمام قیمت تمام تولیدات خودروسازان افزوده و از مردم دریافت می‌شود که خود جای تامل دارد!!
ثانیا خودروسازان در حالی نبود نقدینگی و امکانات و البته تحریم‌ها را دلیل ایجاد نکردن مراکز تست عنوان می‌کنند که در اقدامی تامل برانگیز بعد از آنکه خودروها وارد بازار شده و در فرآیند کارکردهایشان عیوب خودروها مشخص و حتی افراد بسیاری در حوادث ناشی از بی کیفیتی خودروها جان خود را از دست می‌دهند باز هم حاضر به فراخوان خودروها نبوده و صرفا با ابراز تاسف وعده به بهبود کیفیت در چند سال بعد را می‌دهند.
ثالثا نکته قابل توجه در بی کیفیتی خودروها دلایلی است که از سوی مدیران خودروسازان مطرح شده است.چنانکه محمدعلی تیموری مدیرعامل سایپا گفته است: قطعه ساز هیچ وقت نمی‌توانست مواد اولیه خودروی ال ۹۰ را تقلبی تولید کند، زیرا ظرف ۵۹ روز دستمزدش را دریافت می‌کرد، اما امروز تعهد سایپا برای پرداخت دستمزد به ۱۸۰ روز رسیده، بر این اساس، قطعه ساز از مواد اولیه بی کیفیت استفاده می‌کند.
این سخنان به عنوان دلیل پایین بودن کیفیت قطعات در حالی مطرح می‌شود که از یک سو خودروسازان با عنوان پیش فروش و قرعه کشی هزینه‌های تمام شده خودرو را از مشتریان گرفته اند و به عبارتی نقدینگی لازم برای سفارش قطعات را دریافت کرده‌اند لذا مسئول خلف وعده‌های آنها در قبال قطعه سازان جز خود خودروسازان نمی‌باشند و لذا باید پاسخگوی آن باشند که چرا مطالبات قطعه سازان را با تاخیرهای تامل برانگیز پرداخت می‌کنند!!
از سوی دیگر سخنان مدیر عامل سایپا مبنی بر تولیدات بی کیفیت قطعات این سوال را به همراه دارد که چگونه خودروسازان با علم به بی کیفیت بودن قطعات، بازهم از آنها در تولیداتشان استفاده می‌کنند؟ چگونه است که خودروسازان از کیفیت پایین قطعات آگاه هستند اما همچنان به کار با آن قطعه سازان اصرار دارند و خودروهایشان را با چنین قطعاتی انجام می‌دهند؟ سوال اینجاست که وجدان کاری و انسانی آن هم در صنعت خودرویی که با جان مردم سروکار دارد، کجای اندیشه مسئولان خودروساز قرار دارد؟ استمرار اصرار خودروسازان به استفاده از چنین قطعاتی پاسخی بر این پرسش است که چرا خودروسازان هرگز به دنبال ارتقای کیفیت خودرو نمی‌باشند و پاسخش این است که کسب درآمد و منافع اقتصادی به اصل اول خودروسازان مبدل شده و اصول اخلاقی به امری حاشیه‌ای مبدل شده است.
به هر حال این سوالی است که تا به امروز خودروسازان به آن پاسخ نداده‌اند و آن اینکه جان مردم کجای صنعت خودرو قرار دارد و خودروسازان چه زمانی به فکر خواهند افتاد که خودرو وسیله‌ای در ارتباط با جان مردم است و نه وسیله‌ای دکوری و تزیینی برای گوشه اتاق یا دفتر و یا محل کار.
