معایب و مضرات کودکان کار در اقتصاد کشورها

تیتر یک آنلاین – کودکان کار می توانند چندین نوع ضرر و مشکل برای اقتصاد کشورها داشته باشند، از جمله:
آموزش: کودکانی که کار می کنند اغلب باید تحصیلات خود را فدا کنند، که می تواند منجر به کمبود کارگران ماهر در آینده شود. این در نهایت می تواند پتانسیل رشد اقتصادی کشور را محدود کند و فرصت های شغلی آینده و پتانسیل اقتصادی کلی آنها را از بین ببرد.
سلامت و ایمنی: کار کودکان می تواند کودکان را در معرض شرایط کاری خطرناک قرار دهد که می تواند منجر به صدمات یا بیماری شود. این می تواند منجر به افزایش هزینه های مراقبت های بهداشتی و کاهش نیروی کار در آینده شود.
کار کودک می‌تواند منجر به مشکلات جسمی و روانی، از جمله آسیب‌ها، بیماری‌های مزمن و مشکلات سلامت روان شود. واقعیت این است که کودکان اغلب مجبور به کار در شرایطی هستند که می تواند خطرات جدی برای سلامتی داشته باشد.
استثمار: کودکانی که کار می کنند اغلب در معرض استثمار قرار می گیرند، مانند دستمزد کم، ساعات کار طولانی و شرایط کاری خطرناک. این می تواند چرخه فقر را تداوم بخشد و تحرک اجتماعی را محدود کند.
بهره وری: کودکانی که کار می کنند نسبت به بزرگسالان بهره وری کمتری دارند، زیرا فاقد توانایی های جسمی و ذهنی برای انجام کارها به همان اندازه هستند. این در نهایت می تواند تولید اقتصادی و رقابت پذیری کشور را محدود کند.
هزینه های اجتماعی: کار کودکان می تواند هزینه های اجتماعی قابل توجهی داشته باشد، از جمله فروپاشی خانواده ها و جوامع، زیرا کودکان اغلب مجبور به کار به جای حضور در مدرسه یا شرکت در فعالیت های اجتماعی هستند.
کودکانی که کار می کنند فرصت های رشد اجتماعی از جمله تعامل با همسالان و شرکت در فعالیت های فوق برنامه را از دست می دهند. این می تواند منجر به سطوح پایین تر اعتماد به نفس و مهارت های اجتماعی شود که می تواند بر آینده شغلی و موفقیت کلی آنها تأثیر بگذارد.
کاهش پتانسیل اقتصادی: کار کودکان می تواند منجر به سطوح پایین تر رشد و توسعه اقتصادی شود. کودکانی که کار می کنند اغلب دستمزد کمتری نسبت به بزرگسالان دریافت می کنند، که می تواند دستمزدها را در بازار کار کاهش دهد و پتانسیل کلی اقتصادی را محدود کند.
حقوق بشر: کار کودک ناقض قوانین و کنوانسیون های بین المللی حقوق بشر است که می تواند منجر به تحریم ها و لطمه زدن به اعتبار کشور شود. چنانچه کار کودک نقض حقوق اساسی بشر از جمله حق آموزش، بهداشت و حمایت از استثمار است. این نیز نوعی برده داری مدرن است، زیرا کودکان اغلب مجبور به کار در شرایط سوء استفاده یا استثمار می شوند.
در مجموع، مضرات کودکان کار بسیار بیشتر از هر مزیتی است که برای اقتصاد در نظر گرفته شده است. برای کشورها مهم است که آموزش و رفاه کودکان را در اولویت قرار دهند، زیرا آنها آینده نیروی کار و اقتصاد هستند.
بر این اساس اصولا کشورها باید در برنامه های آموزشی و اجتماعی برای حمایت از خانواده ها و جلوگیری از کار کودکان سرمایه گذاری کنند.
درحالی‌که ۱۲ ژوئن «روز جهانی مبارزه با کار کودک» نام‌گذاری شده، همچنان ۱۶۰ میلیون کودک کار در سراسر جهان وجود دارد.
کودکان کار و کودکان خیابانی روزانه مورد آزارهای متعددی همچون کتک، توهین، گرما، سرما، گرسنگی و آزار جنسی قرار می‌گیرند که منجر به آسیب‌های جسمی و روحی و روانی برای آنها می‌شود. در کشور ما نیز طبق آمارهای موجود ۷۰ هزار کودک کار (آمارهای غیررسمی حدود یک میلیون نفر است) زندگی می‌کنند که گفته می‌شود ۸۰ درصد آنها اتباع خارجی هستند و ایرانی نیستند.
البته درگیری و ناآرامی‌های موجود در مرزهای شرقی ایران از یک سو و افزایش مشکلات اقتصادی در سال‌های اخیر در داخل کشور از سوی دیگر، مسئله کودکان کار و خیابان را به مسئله‌ای جدی‌ تبدیل و شناخت و دستیابی به الگوی مداخله دقیق در این زمینه را ضروری کرده است. باتوجه به اهمیت موضوع کودکان کار و خیابان در برنامه پنج ساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، پدیده مذکور به عنوان یکی از آسیب‌های اولویت‌دار اجتماعی مطرح شده است.
براساس بند «ح» ماده ۸۰ قانون برنامه پنج‌ساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی «سازمان بهزیستی مکلف شده است با همکاری سایر دستگاه‌ها تا پایان اجرای قانون برنامه، کودکان کار را به نحوی ساماندهی کند که جمعیت این افراد حداقل ۲۵ درصد کاهش یابد.»
محمد انصاری منش – مدیرمسئول