رییس اتاق بازرگانی ایران و چین درباره وضعیت اقتصادی کشور گفت: تا وقتی نفت می فروشیم سرپوشی بر ضعف دولت ها، بر تورم، بر فسادی که وجود دارد وجود دارد و با پول نفت همه اینها را پنهان می کردیم.
مجیدرضا حریری رییس اتاق بازرگانی ایران و چین در گفتگو با تیتر یک آنلاین در پاسخ به این پرسش که درباره نرخ ارز و تاثیر آن بر نقدینگی به سمت تولید چه اقداماتی لازم است؟ گفت: نرخ ارز مثل یک عقربه آمپرسنج است که عقربه نشانگر یک موقعیت است. وقتی مدام درحال نوسان است مفهوم این است که محیط اقتصاد هم یک محیط پرتلاطم است. این علامت خوبی برای سرمایه گذاری بلند مدت در این اقتصاد نیست.
بخصوص تولید در هر رشته ای باشد. یکی از چیزهایی که بسیار اهمیت دارد ، بتوانیم آینده را پیش بینی کنیم و اقتصاد شما باثبات و پیش بینی پذیر باشد. به همین دلیل نرخ ارز و نوسانات آن بیانگر ثبات محیط کلان اقتصاد است و در کشور ما نشان می دهد محیط کلان اقتصاد اصلا نظم و انضباطی ندارد و قابلیت پیش بینی کردن نیز ندارد و اقتصادی که پیش بینی ناپذیر باشد و ریسک حضور در آن اقتصاد بالا باشد قاعدتاً صاحب سرمایه سعی می کند در فعالیت های کوتاه مدت شرکت کند.
وی در پاسخ به این پرسش، ایا این بی ثباتی که اشاره می کنید باعث مریض شدن اقتصاد ما شده است تصریح کرد: می توان گفت چون اقتصاد ما مریض است بی ثبات است. برعکس این هم وجود دارد. این بی ثباتی از چه زمانی پیش آمده است؟ عموماً این بی ثباتی از اواخر دهه 40 و اوایل دهه 50 شمسی در اقتصاد ما شروع شده است. اگر به روزنامه های سال های 55-54 برگردید و با روزنامه های الان مقایسه کنید شاهد هستید در بخش اقتصاد خیلی حرف ها درباره گرانی مرغ، تخم مرغ و غیره بوده است. بین سال های 53 تا 56 همین چیزهایی که این روزها می بینید را همیشه بود. بعدها که انقلاب شد و دچار جنگ شدیم، خاصیت جنگ بی ثباتی در همه زمینه ها از جمله اقتصاد است. بعد از زمان جنگ این بی ثباتی و نامنظمی ها و مریضی ها را در اقتصاد خود بیشتر دیدیم. فقط یک تفاوتی دارد، تا زمانی که دولت های ما می توانند نفت بفروشند، با پول نفت می توان خیلی از اشکالات اقتصاد را تزئین کرد و ظاهراً از بین برود و ابعاد را از مردم پنهان کرد که همان روندی می شود که مثلا سال ها نرخ ارز را ثبات نگه می دارد و در بازه هزار تومان از سال 81 تا سال 90 قرار گرفته است.
او تاکید کرد: تورم دو رقمی و بالای 20 درصد همیشه در این اقتصاد بوده است منتهی با پول نفت می شود نرخ ارز را آنجا نگه داشت. زمانی که در سال 91 نتوانستیم نفت بفروشیم و مورد تحریم قرار گرفتیم یکباره از هزار تومان نرخ ارز به 4 هزار تومان رسید. زمانی که برجام را امضا کردیم تا حدود دو سال بعد از امضای برجام زمانی که ترامپ از برجام خارج شد و تحریم نفتی به ما اعمال کرد ارز در بازه سه هزار تومان بود. کمی بالا و پائین داشت اما در بازه سه هزار تومان بود. در صورتی که نرخ تورم ما دو رقمی و بالای 20 درصد بود یکباره در سال 97 نفت تحریم شد، یک جهش ارزی از 3 هزار تا 13-12 هزار تومان را شاهد بودیم. این نشان می دهد ما یک اقتصاد مریض، تک محصولی و متورم، دولتی و فاسد داریم که ربطی به انقلاب هم ندارد. یعنی قبل از انقلاب این روند وجود داشته است منتهی بعد از انقلاب تغییری ندادیم.
رییس اتاق بازرگانی ایران و چین ادامه داد: تا وقتی نفت می فروشیم سرپوشی بر ضعف دولت ها، بر تورم، بر فسادی که وجود دارد، است و با پول نفت همه اینها را پنهان می کردیم. وقتی نفت نمی توانیم بفروشیم همه عیب ها بروز می کند و شفاف می شود و همه می بینند چه اقتصاد کثیفی داریم و چه مدیریت ضعیفی بر اقتصاد خود داریم. فساد وجود دارد، در صورتی که وقتی نفت نمی فروشیم فساد نسبت به زمانی که پول نفت داریم قاعدتاً باید پائین تر باشد ولی وقتی پول نفت ما زیادتر است همه اینها را مثل پرده ای از دید عموم پنهان می کنیم. کثافت کاری های پشت پرده، سوءمدیریت های پشت پرده پنهان می شود.
گفتگو: زهرا ترابی
