بررسی انواع ازکارافتادگی بیمه شده طبق ماده ٧٠ قانون تامین اجتماعی + نحوه تعیین میزان ازکارافتادگی
یکی از مباحث حقوق کار تعیین وضعیت کارگران از کارافتاده به منظور استفاده از مزایایی است که قوانین تامین اجتماعی برای آنان در نظر گرفته است. برای مثال باید اشاره کرد که به موجب اصل ۲۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، دولت موظف است از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم، خدمات و حمایت های مالی را در‌خصوص فرد از کارافتاده تامین کند.
به گزارش پایگاه خبری تیتر یک آنلاین ، طبق ماده ٧٠ قانون تامین اجتماعی، بیمه شدگانی که طبق نظر پزشک معالج، بیماری آنان غیرقابل علاج تشخیص داده می شود و پس از انجام خدمات توانبخشی و اعلام نتیجه توانبخشی یا اشتغال چنانچه طبق نظر کمیسیون های پزشکی توانایی خود را کلا یا بعضا از دست داده باشند، از کارافتاده تلقی می شوند.
بر این اساس، چنانچه میزان کاهش قدرت کار بیمه شده بین ٣٣ تا ٦٦ درصد و به علت حادثه ناشی از کار باشد، از کارافتاده جزئی شناخته می شود. همچنین اگر درجه کاهش قدرت کار بیمه شده بین ١٠ تا ٣٣ درصد و موجب آن حادثه ناشی از کار باشد، استحقاق دریافت غرامت نقص مقطوع را خواهد داشت.
لازم به بیان است هرگاه درجه کاهش قدرت کار بیمه شده ٦٦ درصد و بیشتر باشد از کارافتاده کلی شناخته می شود.
همچنین بیمه شده ای که در اثر حادثه ناشی از کار یا بیماری حرفه ای از کارافتاده کلی شناخته شود، بدون در نظر گرفتن مدت پرداخت حق بیمه استحقاق دریافت مستمری از کارافتادگی کلی ناشی از کار را خواهد داشت. دقت داشته باشید برای تعیین میزان از کارافتادگی جسمی و روحی بیمه شدگان و افراد خانواده آنها کمیسیون بدوی و تجدیدنظر پزشکی تشکیل خواهد شد.
