ارز یا Currency پول پذیرفته شده ای است که توسط دولت برای مبادلات کالایی از آن استفاده می شود. کشورها بر اساس شرایط خود، ارز مخصوص به خود را دارند. این ارز برای انجام مبادلات ارزی استفاده می شود. برای نمونه در ایران، در مبادلات ارزی به جای ریال از دلار استفاده می شود.
شرکت های صادراتی و وارداتی مهم ترین بخش های اقتصاد هستند که نرخ ارز برای آن ها حائز اهمیت است. این موضوع برای شرکت های فعال در بازار بورس نیز مورد توجه قرار می گیرد. شرکت ها صورت های مالی خود را بر اساس واحد پولی شرکت تنظیم می کنند که به آن واحد پول گزارشگری می گویند.
به فرایند تبدیل کردن دو واحد پولی به هم تسعیر ارز گفته می شود. لغت تسعیر به معنی نرخ نهادن و قیمت گذاری معنا می شود. بدین ترتیب شرکت ها برای تنظیم صورت‌های مالی خود باید ارز دریافتی از مبادلات خارجی را به واحد پولی گزارشگری خود تبدیل کنند. به نرخ تبدیل دو واحد پولی به هم نیز نرخ تسعیر ارز گفته می‌شود. به طور معمول بانک مرکزی هر ۶ ماه نرخ تسعیر ارز را اعلام می کند. شرکت ها به کمک تسعیر ارز می‌توانند میزان فروش و سود واقعی خود را شناسایی کنند. به دلیل تغییر نرخ ارز، صورت ها و عملکرد مالی شرکت‌ها نیز تغییر خواهد کرد.
برای ثبت تسعیر ارز، در تاریخی که معامله اولیه انجام می شود، ابتدا ثبت اولیه معامله ارزی براساس نرخ ارز به ریال و سپس در برنامه حسابداری بر مبنای نوع معامله که فروش یا خرید بوده، ثبت می شود. هدف این است که تسعیر معاملات ارزی و عملیات خارجی به نحوی صورت گیرد که نتایج آن با آثار تغییرات نرخ ارز بر جریان‌های وجوه نقد واحد تجاری و ارزش ویژه آن هماهنگی داشته باشد. همچنین این اطمینان باید ایجاد شود که صورت های مالی تصویری مطلوب از نتایج عملکرد ارائه می دهند.
اما بانک مرکزی نرخ تسعیر اقلام پولی دارایی ها و بدهی های ارزی بانک ها و موسسات اعتباری غیربانکی برای گزارشگری مالی پایان سال مالی 1399 شمسی را برابر با نرخ تسعیر مقرر برای گزارشگری مالی میان دوره‌ای منتهی به شهریور سال 1399، معادل 12 هزار و 900 تومان برای هر یورو (11 هزار تومان برای هر دلار آمریکا) تعیین کرد.
در مورد سایر اسعار باید بر مبنای نرخ برابری آن به یورو در پایان اسفندماه سال 1399 شمسی تعیین شود.
